Bí (be), Táim, tá mé (I am), Verbal noun: Bheith.

Person		Present Tense	Present (negative)	Present (relative)	Present (dependent)	Present habitual	Past Tense	Past (dependent)	Imperfect	Future	Conditional	Present Subjunctive	Past Subjunctive	Imperative
Singular	1.	táim, tá mé	nílim, níl mé	atáim, atá mé	go bhfuilim, go bhfuil mé	bím	bhí mé	ní raibh mé	bhínn	beidh mé	bheinn	raibh mé	beinn	bím
	2.	tá tú	níl tú	atá tú	go bhfuil tú	bíonn tú	bhí tú	ní raibh tú	bhíteá	beidh tú	bheifeá	raibh tú	beifeá	bí
	3. male	tá sé	níl sé	atá sé	go bhfuil sé	bíonn sé	bhí sé	ní raibh sé	bhíodh sé	beidh sé	bheadh sé	raibh sé	beadh sé	bíodh sé
	3. female	tá sí	níl sí	atá sí	go bhfuil sí	bíonn sí	bhí sí	ní raibh sí	bhíodh sí	beidh sí	bheadh sí	raibh sí	beadh sí	bíodh sí
Plural	1.	tá muid, táimid	níl muid, nílid	atá muid, atáimid	go bhfuil muid, go bhfuilimid	bíonn muid, bímid	bhí muid, bhímar	ní raibh muid, ní rabhamar	bhímis	beidh muid, beimid	bheimis	raibh muid, rabhmaimid	beimis	bímis
	2.	tá sibh	níl sibh	atá sibh	go bhfuil sibh	bíonn sibh	bhí sibh	ní raibh sibh	bhíodh sibh	beidh sibh	beadh sibh	raibh sibh	beadh sibh	bígí
	3.	tá siad	níl siad	atá siad	go bhfuil siad	bíonn siad	bhí siad	ní raibh siad	bhídís	beidh siad	beidhís	raibh siad	beidhís	bídís
aut		táthar	níltear	atáthar	go bhfuiltear	bítear	bhíothas	ní rabhthas	bhítí	beifear	bheifí	rabhthar	beifí	bítear

Note:
Bí is the only verb that has a distinct form to express habitual state (action) in the present tense, e.g. bím ag obair gach lá.